Μεσαιωνική και πρώιμη σύγχρονη ιστορία BA (Hons)

University of Chichester - Πανεπιστήμιο του Chichester

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σημειώθηκαν δραματικές πρόοδοι στους τομείς της πολιτικής θεωρίας, της ορθολογικής φιλοσοφίας, της διπλωματίας, της επιστήμης και του παγκόσμιου εμπορίου μετά τα ταξίδια των ανακαλύψεων, με αποκορύφωμα τη λεγόμενη "Εποχή της Λογικής" κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα. Ωστόσο, η περίοδος κυριαρχείται από τη βαρβαρότητα, τη θηριωδία και την αγριότητα, όπως μαρτυρούν οι διώξεις των μαγισσών και των θρησκευτικών μειονοτήτων, οι ενδημικές πολεμικές συγκρούσεις και το εμπόριο της δουλείας, και ολοκληρώνεται με τη γαλλική επαναστατική τρομοκρατία του 1792-94. Η ενότητα αρχίζει με την εξέταση της καταστροφής των Ινδιών από τους Ισπανούς κονκισταδόρες, εισάγοντας επαναλαμβανόμενα θέματα και συζητήσεις, όπως η αλληλεπίδραση μεταξύ ευρωπαϊκών και μη ευρωπαϊκών πολιτισμών, η "δίκαιη" ευημερία, η αποικιακή εκμετάλλευση, η θρησκευτική και πολιτιστική καταπίεση, τα βασανιστήρια, η δουλεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα θέματα που θα εξεταστούν περιλαμβάνουν τις θεωρίες της "απόλυτης" κυβέρνησης και της αντίστασης από τον Μακιαβέλι έως τον Χομπς, τον βρετανικό εμφύλιο πόλεμο, τη μαγεία και τη μαγεία, την ισπανική Ιερά Εξέταση, τον τριακονταετή πόλεμο 1618-48, το ολλανδικό οικονομικό "θαύμα" του 17ου αιώνα, την επιστημονική "επανάσταση", τη Ρωσία του Μεγάλου Πέτρου, τον διαφωτισμό του 18ου αιώνα και τη Γαλλική Επανάσταση/Τερόρ.

Το μάθημα είναι ομαδικό και βασίζεται στην εξειδικευμένη τεχνογνωσία των καθηγητών Ιστορίας, εξετάζοντας κάθε εβδομάδα μια διαφορετική προσέγγιση της ιστορίας από μια σειρά σύγχρονων θεωρητικών προοπτικών. Αυτές θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την κοινωνική και πολιτισμική ιστορία, την ιστορία των γυναικών, του φύλου και της σεξουαλικότητας, την ανάλυση ιδεολογίας και λόγου, τη μεταποικιακή, μεταμοντέρνα και εμπειρική ιστορία, την ιστορία της οπτικής εικόνας, την ιστορία του τοπίου και τη δημόσια ιστορία, την κληρονομιά του σύγχρονου πολέμου και τις μελέτες πολιτιστικής κληρονομιάς. Εξετάζονται επίσης βασικές έννοιες κοινές για τη συγγραφή ιστορίας, όπως η περιοδολόγηση και η φύση του αρχείου. Το μάθημα αυτό απαιτεί από τους διδάσκοντες να είναι σαφείς σχετικά με τις δικές τους ιστορικές πρακτικές με τους φοιτητές και να αναστοχάζονται κριτικά σχετικά με τις δικές τους μεθόδους ανάλυσης και τα είδη των αφηγήσεων που παράγουν. Η συνοχή αυτής της ενότητας βασίζεται ακριβώς στα ίδια βασικά ζητήματα που εξετάζονται από τους διδάσκοντες σε κάθε συνεδρία. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, ποια είναι τα βασικά επιχειρήματα και ποιοι είναι οι βασικοί συντελεστές μιας συγκεκριμένης προσέγγισης στη συγγραφή της ιστορίας και τι την καθιστά τόσο σημαντική για την ανάπτυξη του επιστημονικού κλάδου; Ποιες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις έχουν εμψυχώσει το πεδίο μέχρι σήμερα και ποια είναι τα γενικά πλεονεκτήματα και οι περιορισμοί του;.

Η ενότητα ξεκινά με τη σκιαγράφηση του πολιτιστικού και πολιτικού τοπίου της Δυτικής Ευρώπης στα μέσα του 12ου αιώνα. Στη συνέχεια θα εξεταστούν σημαντικά θέματα και γεγονότα της Αγγλικής Ιστορίας από τον 12ο έως τον 15ο αιώνα, όπως η Αυτοκρατορία των Ανδεγαυών και η απώλειά της, η Magna Carta και ο ρόλος της Παπικής Μοναρχίας, η σχετική ειρήνη και ευημερία στα μέσα του 13ου αιώνα, οι εκστρατείες του Εδουάρδου Α΄ στην Ουαλία και τη Σκωτία, οι αναταραχές του 1307-27, ο Μαύρος Θάνατος του 1348 και τα Εκατό Χρόνια; Πόλεμος. Η ενότητα θα κλείσει με το ερώτημα αν οι Αγρότες; Revolt (και παρόμοιες εξεγέρσεις) προανήγγειλε την κατάρρευση των "φεουδαρχικών" κοινωνικών δομών και το τέλος του Μεσαίωνα.

Η ενότητα αυτή ξεκινά με τη διερεύνηση της αναβίωσης της κλασικής αρχαιότητας που άνθισε στην Ιταλία τον δέκατο τέταρτο και δέκατο πέμπτο αιώνα και την οποία οι ιστορικοί του 19ου αιώνα ονόμασαν "Αναγέννηση". Αυτό το πολιτιστικό κίνημα ήρθε σε μια εποχή που οι Ευρωπαίοι ήταν βαθιά δυσαρεστημένοι με τη διαφθορά που ενδημούσε στην Καθολική Εκκλησία. Η έντονη κριτική των κειμένων που προωθούσαν οι ουμανιστές της Αναγέννησης ώθησε τους θρησκευτικούς μεταρρυθμιστές, όπως ο Κόλετ στην Αγγλία και ο Έρασμος στην Ολλανδία, να μεταφράσουν και να ερμηνεύσουν εκ νέου τη Βίβλο. Ο Μαρτίνος Λούθηρος στη Γερμανία δεν μπόρεσε να συμβιβάσει την αντίληψή του για τα ευαγγέλια με εκείνη της Καθολικής Εκκλησίας εμπνέοντας άλλους "διαμαρτυρόμενους", όπως ο Ζαν Καλβίνος στη Γαλλία, να ιδρύσουν νέες εκκλησίες. Μια σειρά από εσωτερικούς θρησκευτικούς πολέμους ξέσπασε διασπώντας οριστικά τη χριστιανοσύνη. Εξετάζοντας την πολιτική, πνευματική και θρησκευτική ανάπτυξη, τη λαϊκή, ελίτ και αυλική κουλτούρα, τον πόλεμο και τις διεθνείς σχέσεις και τα ζητήματα φύλου σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη, αλλά και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ανατολή, οι φοιτητές θα κατανοήσουν καλύτερα την πρώιμη νεότερη ευρωπαϊκή κοινωνία και τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίθηκε στην πίεση και την αλλαγή. Αυτό χρησιμεύει επίσης ως μια χρήσιμη εισαγωγή στην ενότητα επιπέδου Ι "Από τα βασανιστήρια στον τρόμο": European Order & Repression, 1492-1792? (HIL123).

Αυτή η ενότητα θα σκιαγραφήσει το πλαίσιο του Μαύρου Θανάτου κατά τον δέκατο τέταρτο αιώνα, ιδίως υπό το πρίσμα του Μεγάλου Λιμού του 1315-17. Η πανδημία θα παρακολουθηθεί σε όλη την Ευρώπη και θα μελετηθούν οι επιπτώσεις της, υπό το πρίσμα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, ιδίως απέναντι στις εβραϊκές κοινότητες. Χρησιμοποιώντας σύγχρονες πηγές και δημογραφικά στοιχεία θα παρακολουθηθεί και θα μελετηθεί επίσης η πανδημία στην Αγγλία. Θα εξεταστούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της στον πληθυσμό, τη θρησκεία, την πολιτική και την τέχνη και θα μελετηθεί η μεταβαλλόμενη φύση της κοινωνίας του ύστερου Μεσαίωνα στον απόηχο αυτού του γεγονότος. Η ενότητα θα κλείσει με το ερώτημα αν ο Μαύρος Θάνατος ήταν υπεύθυνος για τις πολλές αναταραχές του τέλους του δέκατου τέταρτου έως τις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα, όπως οι Αγρότες; εξέγερση, το τέλος της φεουδαρχίας, η παρακμή του μοναχισμού και η άνοδος της προσωπικής ευσέβειας, ή αν αυτά ήταν αναπόφευκτα.

Αυτή η ενότητα ξεκινά με την εισαγωγή της μοναρχίας των Τυδώρ στο σύνολό της μέσω των βασικών θεμάτων της προσωπικής μοναρχίας και της επίδειξης και εξετάζει τους διάφορους τόπους εξουσίας - Κοινοβούλιο, Μυστικό Συμβούλιο, Εκκλησία, Στέμμα και δικαστήριο - κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στη συνέχεια, κινείται χρονολογικά μέσα από τους μονάρχες και τα γεγονότα του 16ου αιώνα, ξεκινώντας με τον Ερρίκο Ζ΄ (ο τελευταίος μεσαιωνικός ή ο πρώτος σύγχρονος βασιλιάς;) και καταλήγοντας στην Ελισάβετ Α΄ (μία βασιλεία ή δύο;). Οι μαθητές θα εξετάσουν τον ρόλο της πολιτικής παράταξης στη διαδικασία λήψης αποφάσεων υπό τον Ερρίκο Η', τον αντίκτυπο της Μεταρρύθμισης στο κέντρο και στις τοπικές κοινωνίες, τη διαμόρφωση της μοναρχικής εξουσίας από τη βασιλική μειονότητα του Εδουάρδου ΣΤ' και τις γυναικείες μοναρχίες της Μαρίας και της Ελισάβετ. Καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος γίνεται εισαγωγή στις πρωτογενείς πηγές και σε ορισμένες από τις σημαντικότερες ιστοριογραφικές συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα, δίνοντας στους φοιτητές τη δυνατότητα να σκεφτούν κριτικά και ανεξάρτητα για τα αμφιλεγόμενα ερωτήματα που συνδέονται με αυτή την έντονη περίοδο κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών.

Αυτή η ενότητα θα εισαγάγει τους φοιτητές στην "Εποχή Στιούαρτ", 1603-88. Το μάθημα είναι δομημένο χρονολογικά, ξεκινώντας με την ενθρόνιση του Ιακώβου Α΄ το 1603 και ολοκληρώνοντας με την εκθρόνιση του αδιαμαρτύρητα καθολικού εγγονού του Ιακώβου Β΄. Με τη διερεύνηση των ριζικών πολιτικών, θρησκευτικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και πνευματικών αλλαγών που έλαβαν χώρα στη Βρετανία και πέραν αυτής, το μάθημα θα αξιολογήσει γιατί η Αγγλία πέρασε μια τέτοια περίοδο εκτεταμένων αναταραχών και αστάθειας τον 17ο αιώνα. Σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά "απολυταρχικά" κυρίαρχα κράτη, η Αγγλία κινήθηκε προς την αντίθετη πολιτική κατεύθυνση, αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου προβλέψιμο το 1625 κατά την ενθρόνιση του Καρόλου Α΄ ή το 1660 όταν ο γιος του αποκαταστάθηκε ως βασιλιάς Κάρολος Β΄. Ο λαός της Αγγλίας άλλαξε με τη βία τη φύση της κυβέρνησής του αρκετές φορές κατά την περίοδο αυτή, συχνά με αιματηρές συνέπειες, και γι' αυτό άλλαξε ειρηνικά τον μονάρχη του μέσω του Κοινοβουλίου το 1688 για να αποφύγει περαιτέρω συγκρούσεις. Μακριά από μια ομαλή πορεία προς τη δημοκρατία, αυτή ήταν στην πραγματικότητα μια εποχή συνταγματικών πειραματισμών και καινοτομιών, με τις εξελίξεις στην επιστήμη, την πολιτική θεωρία και την εμπορική δραστηριότητα να αναγκάζουν τους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους να επανεξετάσουν πώς η σχέση τους θα μπορούσε να λειτουργήσει με πιο αποτελεσματικό και αμοιβαία επωφελή τρόπο.

Οι ιδέες του Διαφωτισμού παρείχαν νέους τρόπους σκέψης για την επιστήμη, τη θρησκεία, την εκπαίδευση, την πολιτική και την κοινωνία και τη θέση της "ανθρωπότητας" στον κόσμο, αλλά σε ποιο βαθμό οι "φιλόσοφοι" μεταμόρφωσαν την κοινωνία και πόσο διαφωτισμένοι ήταν; Όπως παρατήρησε οξυδερκώς ο Καντ το 1784, ο δέκατος όγδοος αιώνας δεν ήταν μια εποχή διαφωτισμού, αλλά ήταν μάρτυρας της έναρξης μιας εποχής του διαφωτισμού. Αφού εξεταστεί η έννοια του "Διαφωτισμού", η ενότητα θα διερευνήσει σε μεγαλύτερο βάθος ορισμένα θέματα, όπως οι μάχες για την επιστήμη και τη θρησκεία, οι εκστρατείες για πολιτιστική και θρησκευτική ανοχή, η δημοκρατία των γραμμάτων και η διάδοση των ιδεών, η διαφωτιστική απολυταρχία και οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις σε όλη την Ευρώπη, η άνοδος και ο αντίκτυπος του λαϊκού Τύπου και του μυθιστορήματος, η εκπαίδευση και η παιδική ηλικία, οι γυναίκες και το φύλο, η φτώχεια και η φιλανθρωπία, η δικαιοσύνη και το εμπόριο, η φυλή και η δουλεία, καθώς και ο Διαφωτισμός και η επανάσταση. Αξιολογούνται επίσης ορισμένοι σημαντικοί στοχαστές και η επιρροή τους, όπως οι Locke, Voltaire, Montesquieu, Diederot, Rousseau, Beccaria και Wollstonecraft.

Πρόκειται για ένα θεματικό μάθημα που επικεντρώνεται σε βασικά ζητήματα της συζήτησης σχετικά με τη φύση της μαγείας, της μαγείας και της δεισιδαιμονίας στις πόλεις και τα χωριά της πρώιμης νεότερης Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας. Ο πρώιμος νεότερος κόσμος ήταν διαποτισμένος από τις έννοιες της μαγείας και της δεισιδαιμονίας. Το μεγάλο κυνήγι μαγισσών ήταν μια εκδήλωση φόβου, αλλά και εντάσεων εντός της τοπικής κοινότητας και μεταξύ των δύο φύλων. Η καταστολή αυτών των μαγικών πεποιθήσεων και πρακτικών σχετιζόταν με το μεγάλο πολιτιστικό κίνημα που σηματοδοτούσε την περιθωριοποίηση της λαϊκής κουλτούρας από μια ολοένα και πιο ξεχωριστή ελίτ. Τα θέματα που θα καλυφθούν περιλαμβάνουν τη λαϊκή θρησκεία, την άνοδο του κυνηγιού των μαγισσών, τη φύση των μαγικών και προληπτικών πεποιθήσεων, τις διαφορετικές εκδηλώσεις των πεποιθήσεων και των πρακτικών σε όλη την Ευρώπη, τη δυναμική της κοινοτικής κατηγορίας και της κρατικής δίωξης και τις διαδικασίες παρακμής. Μέσα από τον πλούτο του διαθέσιμου υλικού πηγών, σε διάφορες μορφές, οι φοιτητές θα ενθαρρυνθούν να εξερευνήσουν τις πολλές ιστοριογραφικές συζητήσεις γύρω από το φαινόμενο.

Η ενότητα θα εξετάσει τον ορισμό της αίρεσης στο πλαίσιο της χριστιανικής παράδοσης. Θα προσπαθήσει να εξηγήσει το κοινωνικό και θρησκευτικό υπόβαθρο των πρώτων χριστολογικών συζητήσεων, το ρόλο των Οικουμενικών Συνόδων στον ορισμό της αίρεσης, τον αντίκτυπο που είχαν οι αποφάσεις των Συνόδων στη συνοχή των χριστιανικών κοινοτήτων. Θα εξετάσει τον δυϊσμό, διερευνώντας τις ρίζες, τις πεποιθήσεις και την ποικιλόμορφη εξέλιξή του καθώς εξαπλώθηκε δυτικά σε όλη τη χριστιανοσύνη, εξετάζοντας ρητά τον αντίκτυπό του στην Ανατολική Εκκλησία (Βογαμίλοι, Παταρηνοί, Παυλικιανοί και Μασσαλιανοί) και πολιτικά και οικονομικά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, καθώς και στη Δυτική Εκκλησία (Καθαροί). Αυτό θα συνδεθεί με την ανάπτυξη των κινημάτων του ελεύθερου κηρύγματος ? Waldenses και των μοναχών των ερημιτών, οι πρώτοι παράνομοι από τον παπισμό, οι δεύτεροι υποστηριζόμενοι ως μέσο επιρροής. Αυτό θα αγγίξει την άνοδο της Ιεράς Εξέτασης και τον ρόλο των σταυροφοριών στον πόλεμο κατά της αίρεσης. Σε αυτό το πλαίσιο, η ενότητα θα διερευνήσει την ανάπτυξη του Wyclifism/Lollardy στην Αγγλία (με ιδιαίτερη αναφορά στη Νότια Αγγλία), τους θρησκευτικούς και κοινωνικούς στόχους του, καθώς και την αντίδραση των αγγλικών κοσμικών και πνευματικών αρχών στην ατζέντα του.

Τα εκατό χρόνια; Πόλεμος έλαβε χώρα όταν ο ιπποτισμός βρισκόταν στο απόγειό του. Η σύγκρουση έχει θεωρηθεί ως μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της ιπποσύνης ? τόσοι πολλοί ιππότες προσπάθησαν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον σε κατορθώματα γενναιότητας και επιδεξιότητας στη μάχη. Όμως αυτοί οι πόλεμοι ανέτρεψαν επίσης πολλές από τις παγκόσμιες αρχές της ιπποσύνης, όπως η πίστη στους επικυρίαρχους και η προστασία των αθώων και άοπλων. Η ενότητα αρχίζει με την εξέταση των αιτιών του πολέμου, όπως οι μακροχρόνιες εντάσεις μεταξύ των βασιλιάδων της Αγγλίας και της Γαλλίας, οι διαμάχες για την κατοχή της Γασκώνης και η διεκδίκηση του γαλλικού θρόνου από τον Εδουάρδο Γ΄. Τα θέματα που θα εξεταστούν περιλαμβάνουν τη διπλωματία, όπως η στρατολόγηση των κόμητων της Φλάνδρας από τον Εδουάρδο Γ΄, τη στρατιωτική τακτική και τεχνολογία (όπως το μακρύ τόξο και οι εξελίξεις στην οπλοποιία), τον ιπποτισμό, την ηγεσία τόσο του αγγλικού όσο και του γαλλικού στρατού και τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις των συγκρούσεων στην Αγγλία και τη Γαλλία.

Το μάθημα προσφέρει μια θεματική και συγκειμενική επισκόπηση της Αγγλίας του ύστερου μεσαίωνα, επιτρέποντας στους φοιτητές να επεκτείνουν τις γνώσεις τους από το εισαγωγικό μάθημα Η Αγγλία στην Ευρώπη γύρω στα 1154-1400 (αν και η παρακολούθηση του εν λόγω μαθήματος δεν είναι προαπαιτούμενο). Ξεκινά με την προβληματοποίηση του "Μεσαίωνα", εστιάζοντας στην ιστοριογραφία, τον μύθο, τη δημόσια αντίληψη και την κατασκευασμένη φύση της ιστορικής περιοδολόγησης. Στη συνέχεια, εξετάζονται διάφορες ταυτότητες (π.χ. μοναστικές/εκκλησιαστικές, κτηματικές, ανδρικές και γυναικείες), όπως εκφράζονται στην αρχιτεκτονική, την τέχνη και τη λογοτεχνία, καθώς και μέσα από πιο συμβατικές διοικητικές πηγές. Η έμφαση δίνεται στην Αγγλία, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί υλικό από αλλού, ενώ συνήθως χρησιμοποιούνται βίντεο και εκδρομές προκειμένου να ενισχυθεί η κατανόηση των φοιτητών για τον πολιτισμό του ύστερου μεσαίωνα και την εννοιολόγησή του.

Αυτή η ενότητα θα εδραιώσει τη μάθηση των φοιτητών από προηγούμενες ενότητες, ιδίως την "Ιστορία, κληρονομιά και ερμηνεία" ή την "Εισαγωγή στη βρετανική πολιτική". (αν και η παρακολούθηση μιας από αυτές δεν είναι προαπαιτούμενο), μέσω της εφαρμογής των μαθησιακών τους εμπειριών σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Κάθε σπουδαστής θα τοποθετηθεί σε έναν τοπικό χώρο πολιτιστικής κληρονομιάς ή σε μια επιχείρηση που σχετίζεται με την πολιτική και θα γνωρίσει έναν εκπρόσωπο του χώρου που επέλεξε σε πρώιμο στάδιο, έτσι ώστε να μπορεί να καταρτιστεί ένα κατάλληλο πρόγραμμα εργασίας. Το χρονοδιάγραμμα θα αποτελείται από 24 ώρες στο χώρο, ιδανικά σε τμήματα των τεσσάρων/έξι ωρών εβδομαδιαίως (αν και αυτό μπορεί να εξαρτάται από τις προτιμήσεις του συγκεκριμένου χώρου), και θα παρέχεται υποστήριξη από τον καθηγητή καθ' όλη τη διάρκεια. Οι φοιτητές θα ενθαρρύνονται να οργανώνουν συζητήσεις μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τον καθηγητή και μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να αναπτύξουν ένα πλαίσιο υποστήριξης και να ενισχύσουν την εξέλιξή τους κατά τη διάρκεια της ενότητας. Ο διδάσκων θα διατηρεί επαφή με τον εκπρόσωπο κάθε πρακτικής άσκησης και θα επικοινωνεί απευθείας μαζί τους τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της περιόδου στο χώρο εργασίας.

Το μάθημα αυτό δίνει τη δυνατότητα στους φοιτητές να αναλύσουν τη φύση της κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής εξουσίας στην ύστερη μεσαιωνική και πρώιμη νεότερη περίοδο, εξετάζοντας μια ποικιλία διαφορετικών θεμάτων, όπως η βασιλική τελετουργία και η δακοκτονία, ο οπτικός και υλικός πολιτισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η λαϊκή εξέγερση. Το μάθημα ξεκινά με την παρουσίαση των μοντέλων για τη βασιλεία. Στη συνέχεια προσφέρει μια επισκόπηση της άσκησης της εξουσίας, η οποία είναι τόσο θεματική όσο και χαλαρά χρονολογική, ώστε οι φοιτητές να κατανοήσουν πώς η εξουσία εννοιολογείται και ασκείται σε διαφορετικά κοινωνικοπολιτισμικά πλαίσια και χρονολογικές περιόδους, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους μεταδίδεται η εξουσία. Θα διερευνηθεί η εξέλιξη της βασιλείας και της εξουσίας κατά τη διάρκεια της περιόδου , και τα βασικά ερωτήματα θα περιλαμβάνουν το κατά πόσον οι γυναίκες ηγεμόνες ήταν απλώς "επίτιμοι βασιλείς" και κατά πόσον οι βασιλείς που "απέτυχαν" απλώς δεν ταίριαζαν στο έμφυλο πρότυπο.

Η διατριβή αποτελεί τρεις ενότητες στο επίπεδο 3. Θα υποστηρίξει ένα τοποθετημένο επιχείρημα (διατριβή) πάνω από 10500 λέξεις. Θα χρησιμοποιηθούν τόσο πρωτογενείς όσο και δευτερογενείς πηγές. Η εργασία θα περιλαμβάνει σαφείς μεθοδολογικές και ιστοριογραφικές διαστάσεις και, όπου χρειάζεται, θεωρητικές συζητήσεις ενσωματωμένες στο κείμενο. Οι φοιτητές θα πρέπει να έχουν παρακολουθήσει το μάθημα επιπέδου δύο, Προσεγγίσεις στην έρευνα, και να έχουν προσδιορίσει με την ολοκλήρωσή του το θέμα της διατριβής τους. Όλες οι επιλογές του φοιτητή θα πρέπει να εγκριθούν από τον καθηγητή της ενότητας αυτής για τη βιωσιμότητα και την καταλληλότητά τους.

Η ενότητα βασίζεται σε διαλέξεις και συζητήσεις στην τάξη. Καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να κάνουν χρήση πρωτογενών πηγών, οι οποίες είναι είτε διαδικτυακές είτε έντυπες, είτε θα τους διατεθούν στο Moodle. Αυτές θα περιλαμβάνουν κληρονομητήριο υλικό (π.χ. διαθήκες και απογραφές κληρονομητηρίων), λογαριασμούς νοικοκυριών, προσωπικές και επαγγελματικές επιστολές, ημερολόγια και μια σειρά από σύγχρονη λογοτεχνία. Αυτή η ενασχόληση με το πρωτογενές υλικό θα αποτελέσει βασικό μέρος της στρατηγικής μάθησης ανά εβδομάδα και θα στηρίξει επίσης την ανακεφαλαιωτική εργασία. Επιπλέον, οι φοιτητές θα πρέπει να κάνουν καλή χρήση των δευτερογενών έργων που παρατίθενται στη βιβλιογραφία, τόσο εβδομαδιαίως όσο και κατά την προετοιμασία για τη συνοπτική εργασία τους.

Το μάθημα αξιολογεί το βαθμό στον οποίο μια "απολυταρχική" μοναρχία εγκαθιδρύθηκε στη Γαλλία τον 17ο αιώνα. Οι αναθεωρητές υποστήριξαν ότι η "απολυταρχία" ήταν ένας μύθος ή ένα κατασκεύασμα, αποκαλύπτοντας ότι η εξουσία του Λουδοβίκου ΙΔ' βασιζόταν στην κοινωνική συνεργασία με τις ελίτ και στην λαμπρή προπαγάνδα. Αυτό υπονομεύει το παραδοσιακό πρότυπο ενός παντοδύναμου μονάρχη που ενοποίησε τη Γαλλία επιβάλλοντας διοικητικό συγκεντρωτισμό και πολιτιστική ομοιογένεια. Ωστόσο, οι αντι- και μετα-αναθεωρητές αποκάλυψαν ότι ο Λουδοβίκος ΙΔ' ήταν ένας πανούργος πολιτικός και αποτελεσματικός διαχειριστής και διαπραγματευτής, ο οποίος ήταν επίσης πλήρως προετοιμασμένος να ασκήσει τις θεϊκές προνομιακές εξουσίες του και να εφαρμόσει δρακόντεια μέτρα. Για να εξεταστούν αυτές οι ερμηνείες θα εξεταστούν πολλές πτυχές της γαλλικής κοινωνίας και κυβέρνησης, όπως οι πολιτικές, οικονομικές εξελίξεις, οι εντάσεις που ξεκινούν με τον εμφύλιο πόλεμο, γνωστό ως Fronde 1648-53- στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις, διπλωματία, πολεμικές επιχειρήσεις- εμπόριο και αποικιακή επέκταση- εκκλησία και θρησκευτικές διώξεις- αυλική κουλτούρα και βασιλική οικογένεια- πελατειακές σχέσεις και πελατειακά δίκτυα- επαρχιακές ταυτότητες και θεσμοί- κοινωνικές εξελίξεις και σχέσεις των δύο φύλων- ο ρόλος της προπαγάνδας, της τέχνης και της λογοτεχνίας- η ανάπτυξη και ο αντίκτυπος της κοινής γνώμης.

Το πρώτο μισό της ενότητας εξετάζει τη Γαλλία του ύστερου 18ου αιώνα για να πλαισιώσει τις ιστοριογραφικές συζητήσεις γύρω από τις απαρχές της επανάστασης. Οι ερμηνείες που εξετάζονται περιλαμβάνουν τον Λουδοβίκο XV και την αποκαθήλωση της μοναρχίας- τον αντίκτυπο της ιδεολογίας του υψηλού και χαμηλού διαφωτισμού- την αυξανόμενη δύναμη του λαϊκού Τύπου και της κοινής γνώμης- τον ρόλο του Λουδοβίκου XVI και της Μαρίας-Αντουανέτας- τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, τις πολιτικές κρίσεις και τις αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις. Το δεύτερο μισό της ενότητας διερευνά την πορεία της Επανάστασης από το 1789-94, ξεκινώντας από τις εξαιρετικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα το 1789 και την οικοδόμηση και αποτυχία της συνταγματικής μοναρχίας 1789-91, μέχρι τη λαϊκή δημοκρατική επανάσταση του 1792, τον εμφύλιο και διεθνή πόλεμο και την αντεπανάσταση του 1793 και την Τρομοκρατία του 1794. Η ενότητα ολοκληρώνεται με μια επισκόπηση των γεγονότων του 1795-99 και μια σύνοψη των ιστοριογραφικών συζητήσεων. Μέσα σε αυτό το χρονολογικό πλαίσιο θα εξεταστούν ορισμένα θέματα, όπως ο αντίκτυπος των Ιακωβίνων και των λαϊκών κινημάτων (αγρότες και sans-culottes), η επαναστατική κουλτούρα και ο ρόλος των γυναικών, η αντίσταση στην Επανάσταση και η διεθνής παρέμβαση, καθώς και η φύση της Τρομοκρατίας και της "Δημοκρατίας της Αρετής" του Ροβεσπιέρου.

Αυτή η ενότητα ενθαρρύνει τους φοιτητές να εξετάσουν την "αυλική κουλτούρα" όσον αφορά την πολιτική επιρροή της βασιλικής αυλής, τον ρόλο της παράταξης, τα ιδανικά της υπηρεσίας, την επίδραση των βασιλισσών-συμβούλων, την "παρακμή" της αριστοκρατίας έναντι της "ανάπτυξης" της. οι πολιτιστικές εξελίξεις στη λογοτεχνία, το δράμα, τη δημιουργία εικόνων, τη διασκέδαση και την αρχιτεκτονική και η επιρροή που είχαν στη διακυβέρνηση- η αναπαράσταση της βασιλικής εξουσίας- και η επιρροή συγκεκριμένων ατόμων όπως ο ποιητής John Skelton, ο υπουργός Thomas Cromwell και ξένοι αντίπαλοι όπως ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α' συζητούνται υπό το πρίσμα των συνεχιζόμενων ιστοριογραφικών συζητήσεων. Το μάθημα είναι επικεντρωμένο στις πρωτογενείς πηγές, εξετάζοντας την αυλική κουλτούρα μέσα από τα μάτια των συγχρόνων, προκειμένου να διερευνηθεί η κεντρική θέση της βασιλικής αυλής και η σχέση της με τις τοπικές κοινωνίες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τόσο τεράστιων αλλαγών. Το εύρος του υλικού των πηγών που χρησιμοποιείται εδώ δίνει στο μάθημα μια διεπιστημονική αίσθηση, καθώς αναλύουμε τη λογοτεχνία, το δράμα, τα μνημεία, την αρχιτεκτονική, την αλληλογραφία και τον καταστατικό νόμο.

Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετώπισαν τους νεκρούς τους παρέχει πληροφορίες για την πολιτισμική τους συμπεριφορά, την ιδεολογία και την κοινωνική τους τάξη. Η ενότητα αρχίζει με μια ευρεία χρονολογική επισκόπηση ορισμένων από τους τρόπους με τους οποίους οι νεκροί διαμόρφωσαν το τοπίο, ξεκινώντας από προϊστορικές τοποθεσίες όπως το Stonehenge και το Avebury και καταλήγοντας στα εξω-παροικιακά νεκροταφεία και κρεματόρια του 19ου και 20ού αιώνα. Στη συνέχεια, η ενότητα συνεχίζει χρονολογικά από τον Μεσαίωνα έως τις αρχές του εικοστού αιώνα, εξετάζοντας τις πεποιθήσεις και τις στάσεις απέναντι στους νεκρούς και πώς αυτές διαμόρφωσαν τον νεκροταφικό πολιτισμό. Η τελευταία ενότητα μεταφέρει την ενότητα στον εικοστό πρώτο αιώνα, εξετάζοντας τις πρόσφατες διαφωνίες σχετικά με τους ιστορικούς νεκρούς, και ειδικότερα τις εκκλήσεις για τον επαναπατρισμό και την επαναταφή των λειψάνων των ιθαγενών λαών.

Το μάθημα αξιολογεί τα αίτια και τις συνέπειες της σταυροφορίας στους Αγίους Τόπους, 1095-1291. Τα θέματα που θα εξεταστούν περιλαμβάνουν τα κίνητρα των Πρώτων Σταυροφόρων, τα οποία συνεχίζουν να επηρεάζουν την ιστοριογραφία, το βαθμό στον οποίο μια ?αποικιοκρατική; Φραγκική κουλτούρα επιβλήθηκε στη Λατινική Ανατολή τον δωδέκατο και δέκατο τρίτο αιώνα. Αργότερα οι διαλέξεις και τα σεμινάρια θα ασχοληθούν με την ίδρυση και τον μακροπρόθεσμο ρόλο των στρατιωτικών ταγμάτων, τις μετέπειτα σταυροφορικές εκστρατείες για την υπεράσπιση των Αγίων Τόπων, συμπεριλαμβανομένων ηγετών όπως ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - Φρειδερίκος Β΄ - και ο μελλοντικός άγιος - ο βασιλιάς Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας. Η ενότητα θα παρουσιάσει επίσης την αντίδραση στις σταυροφορίες και το κίνημα της τζιχάντ υπό τη διοίκηση μορφών όπως ο Ζένγκι, ο Νουρ αδ-Ντιν και ο Σαλαντίν. Για την πλήρη διερεύνηση του κινήματος των σταυροφοριών θα εξεταστούν πολλές πτυχές της κοινωνίας της Λατινικής Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, της επιτυχίας και της αποτυχίας των μετέπειτα σταυροφορικών εκστρατειών, των σχέσεων μεταξύ της Λατινικής Ανατολής και των γηγενών πληθυσμών, των πολεμικών επιχειρήσεων, του εμπορίου και της αποικιακής επέκτασης, του υλικού πολιτισμού των σταυροφορικών κρατών.